Koca bir hafta gecti! İnisli cikisli ruh halimle, bazen yalniz olmaktan cok memnun, bazen yalnizliktan tedirgin...
Dublin!
Ayni ruh halim gibi, bazen bulutlu, bazen günesli, her gün burda yasasam nasil olurdu diyip farkli cevaplar arasinda gidip geldigim...
Kimseyle konusmak zorunda olmamanin verdigi rahatlikla, icimden gecenleri biriyle paylasmazsam cildiricam dedigim...
Öyle dengesiz, öyle yesil ve guleryuzlu bir sehir, ve aniden öyle yagmurlu ve kasvetli!
İnsanlari mesela, cok arkadas canlisi fakat bazen o kadar burnu havada ki!
Ve ben, bir o yana bir bu yana, günde 12 km yalnizlikla, o kadar cok sey düsünüp, o kadar bombostum ki!
Ben en yakin arkadaslarimdan birini Dubline emanet ettim, oraya ait olma fikrini, onun gözüyle sehri gezmeyi cok sevdim!
Ama bir yandan, sahip olduklarimi, ailemi, İstanbuldaki dostlarimi, isimi, yapilacaklarimi, inanilmaz ama araba kullanmayi ve trafigi cok özledim...
Bir de farkettim ben gidisleri, dönecegimi bildigim icin sevmisim, hele bir de bekleyenin varsa, iste o zaman ne kadar sansli oldugumu iliklerime dek hissederim...
2016 gezi konusunda bereketli geldi, tam diledigim gibi! ( simdi sira diger dileklerimde tabi ki! )
Bu gezilerin arasinda, Ocak ta Paris kendimi kesfimdi, sokaklarda kendi kendime dolasirken 2016 dileklerimi siralamis, hayatimdaki önceliklerimi belirlemistim.
Simdi ise Dublin, yola devam ederken nerede oldugumu kendime hatirlatmak gibiydi. Bir nevi yari yil degerlendirmesi...
Biliyorum daha yapmam gereken cok sey var, üstelik daha da cok sükretmem gereken!
Daha cok yolculuk var biliyorum, gerek bir yerlere, gerekse kendime! Ve daha cok kavusma var özlemlerin ardindan, dolu dolu, daha cok kendini tanimak ve sinirlarimi görmek var...
Daha cok sevmek, degismek, degistirmek...
Yakinlasmak icin, uzaklasmak gerek dedim ben kendi kendime, bu bir haftanin özünde...
Bir de gezi sarkimi sectim,
New Person, Same old mistakes
Ben ucaga kacar,
Gorusmek üzere 😉
